Terwijl de kerncentrale in Borssele jaarlijks miljoenen euro's verlies oplevert, en de eigenaren willen dat het Rijk bij springt, willen ze er tegelijkertijd twee nieuwe kerncentrales bij bouwen.

In 1969 nam de PZEM, de Provinciale Zeeuwse Elektriciteits Maatschappij, een optie op twee kerncentrales in Borssele bij het net opgerichte Duitse KWU. Het waren de eerste buitenlandse orders voor het bedrijf en zo onder de kostprijs aangeboden dat KWU gelukkig was dat er maar een gebouwd werd. Van Borssele II is het nooit gekomen, ondanks heel wat pogingen en twee keer de start van de procedure voor een vergunningsaanvraag.

Nu doet men graag voorkomen alsof er al 50 jaar een taboe op kernenergie heerst; dat er beslist niet over gepraat mag worden. Dat is natuurlijk onzin. Er is decennia lang gepraat over en plannen ontwikkeld voor nieuwe kerncentrales in Nederland. Dat het er nooit van gekomen is ligt dan ook vooral aan kernenergie zelf, dat niet in staat is gebleken haar beloftes, goedkoop en overvloedig ('too cheap to meter and abundant'), in te lossen.

De laatste poging van Delta (dat nu weer PZEM heet) om een nieuwe kerncentrale in Borssele te bouwen, in de periode 2007-2012, mislukte jammerlijk omdat kernenergie te duur was. "Onvoldoende zekerheden" noemde Delta dat: een combinatie van de financiële crisis, hoge investeringen, het investeringsklimaat en lage energieprijzen. Dat was januari 2012; de situatie is er voor kernenergie bepaald niet beter op geworden. Want behalve al deze factoren is daarbij zon en wind gekomen, die in pakweg 10 jaar zoveel goedkoper zijn geworden dat de nieuwste tenders van wind op zee al subsidievrij zijn. PZEM wil daarentegen, na 50 jaar, dat het Rijk alle risico's overneemt: zij de lusten, wij de lasten.